“Quando Jesus se aproximou de Jerusalém e viu a cidade, começou a chorar.” Lc 19,41
“Quando Jesus se aproximou de Jerusalém e viu a cidade, começou a chorar.” Lc 19,41
Os naturalistas choram pela natureza que sofre com o ser humano. Os arquitetos e humanistas choram o desrespeito pelas obras humanas. Mas nada disso é eterno, nós somos. O fim dos tempos foi anunciado por Cristo, tão certo como a nossa morte. O que nos entristece mais? O destino do mundo ou o nosso destino?
Cristo chorou a destruição de Jerusalém que representava a dispersão de um povo que se negou a conhecê-Lo. Hoje choramos pelo destino de tantas pessoas que ainda se recusam a conhecer e amar Cristo.
33° Quinta-feira do Tempo Comum
.
.
🇪🇸 "Cuando Jesús se acercó a Jerusalén y vio la ciudad, se echó a llorar". Lc 19,41
Los naturalistas lloran por la naturaleza que sufre con el ser humano. Los arquitectos y humanistas lamentan la falta de respeto por las obras humanas. Pero nada de esto es eterno, lo somos. El fin de los tiempos fue anunciado por Cristo, tan cierto como nuestra muerte. ¿Qué nos entristece más? ¿El destino del mundo o nuestro destino?
Cristo lloró por la destrucción de Jerusalén, que representó la dispersión de un pueblo que se negó a conocerlo. Hoy lloramos por el destino de tantas personas que todavía se niegan a conocer y amar a Cristo.
33 ° Jueves del tiempo ordinario
.
.
🇺🇸 "When Jesus approached Jerusalem and saw the city, he began to weep." Lk 19,41
Naturalists cry for the nature that suffers with the human being. Architects and humanists mourn the disrespect for human works. But none of this is eternal, we are. The end of time was announced by Christ, as certain as our death. What saddens us most? The fate of the world or our destiny?
Christ wept for the destruction of Jerusalem which represented the dispersion of a people who refused to know Him. Today we cry for the fate of so many people who still refuse to know and love Christ.
33 ° Thursday in Ordinary Time
.
.
🇮🇹 "Quando Gesù si avvicinò a Gerusalemme e vide la città, iniziò a piangere". Lc 19,41
I naturalisti piangono per la natura che soffre con l'essere umano. Architetti e umanisti piangono la mancanza di rispetto per le opere umane. Ma niente di tutto questo è eterno, lo siamo. La fine dei tempi è stata annunciata da Cristo, sicura come la nostra morte. Cosa ci rattrista di più? Il destino del mondo o il nostro destino?
Cristo pianse per la distruzione di Gerusalemme che rappresentava la dispersione di un popolo che si rifiutava di conoscerlo. Oggi piangiamo per il destino di tante persone che ancora rifiutano di conoscere e amare Cristo.
33 ° geovedì del tempo ordinario
.
.
🇱🇻 "Kad Jēzus piegāja pie Jeruzalemes un ieraudzīja pilsētu, viņš sāka raudāt." Lk 19,41
Dabaszinātnieki sauc par dabu, kas cieš kopā ar cilvēku. Arhitekti un humānisti sēro par necieņu pret cilvēku darbiem. Bet nekas no tā nav mūžīgs, mēs esam. Laika beigas Kristus paziņoja tikpat droši kā mūsu nāve. Kas mūs visvairāk skumst? Pasaules liktenis vai mūsu liktenis?
Kristus raudāja par Jeruzalemes iznīcināšanu, kas atspoguļoja to cilvēku izkliedi, kuri atteicās Viņu pazīt. Šodien mēs saucam par tik daudzu cilvēku likteni, kuri joprojām atsakās pazīt un mīlēt Kristu.
33 ° ceturtdiena parastā laikā
.
.
🇱🇹 "Kai Jėzus priėjo prie Jeruzalės ir pamatė miestą, jis pradėjo verkti". Lk 19,41
Gamtininkai šaukiasi gamtos, kuri kenčia kartu su žmogumi. Architektai ir humanistai gedi nepagarbos žmogaus darbams. Bet tai nėra amžina, mes esame. Laikų pabaiga buvo paskelbta Kristaus, tokia pat tikra kaip ir mūsų mirtis. Kas mus labiausiai liūdina? Pasaulio likimas ar mūsų likimas?
Kristus verkė dėl Jeruzalės sunaikinimo, kuris reiškė žmonių, atsisakiusių Jį pažinti, išsisklaidymą. Šiandien mes šaukiamės tiek daug žmonių, kurie vis dar atsisako pažinti ir mylėti Kristų, likimo.
33 ° ketvirtadienis įprastu laiku
